|
Γεια σου Γιάννη παλληκάρι
που σου ασπρίσαν τα μαλλιά.
Πες μας καμιά παροιμία
που σου μάθαιναν παλιά.
Τα σκυλιά και το φεγγάρι,
το μαχαίρι του φονιά
σ’ όποιον ξέρει να κοιτάει
φαίνονται όλα μαγικά.
Γεια σου Γιάννη ξεδοντιάρη
που δε σου ‘μεινε μυαλό.
Πες μας καμιά παροιμία
από τον παλιό καιρό.
Των αθώων τα τραγούδια,
του κατάδικου η στριγκλιά
όποιον ξέρει να τ’ ακούει
του γλυκαίνουν τα αυτιά.
Άσε τις φιλοσοφίες
μίλα μας πιο καθαρά.
Θα μας πεις για την αγάπη
που σου πήρε τα μυαλά;
Στην αγάπης το πηγάδι
όποιος ρίχνεται βαθιά
αν μπορέσει να βγει πάλι
δεν τον καίει πια η φωτιά
|
Gia su Giánni pallikári
pu su asprísan ta malliá.
Pes mas kamiá parimía
pu su máthenan paliá.
Ta skiliá ke to fengári,
to macheri tu foniá
s’ ópion kséri na kitái
fenonte óla magiká.
Gia su Giánni ksedontiári
pu de su ‘mine mialó.
Pes mas kamiá parimía
apó ton palió keró.
Ton athóon ta tragudia,
tu katádiku i strigkliá
ópion kséri na t’ akui
tu glikenun ta aftiá.
Άse tis filosofíes
míla mas pio kathará.
Tha mas pis gia tin agápi
pu su píre ta mialá;
Stin agápis to pigádi
ópios ríchnete vathiá
an borési na vgi páli
den ton kei pia i fotiá
|
