Βρε Πασαλιμανιώτισσα,
τσαχπίνα ζωντοχήρα
πως μ’ έριξε στα χέρια σου
η άτιμή μου μοίρα
Μου `χεις ανάψει μια φωτιά
και ντέρτι στο κεφάλι
και μια πληγή που δεν μπορεί,
να γίνει πιο μεγάλη
Μέσα στα χασικλίδικα
φουμάρω ολοένα
γιατί έχω ζωντοχήρα μου
καρασεβντά με σένα
Ζωντοχήρα μου εσύ με τρέλανες!…
Τον μπαγλαμά μου παίζοντας
τον πόνο μου σου λέγω
Βρε Πασαλιμανιώτισσα
σου τραγουδώ και λέγω
Άκου με τι παράπονο
το ντέρτι μου φωνάζω
αφού για σένα τραγουδώ
και βαριαναστενάζω
Μέσα στα χασικλίδικα
φουμάρω αλοένα
γιατί έχω ζωντοχήρα μου
καρασεβεντά με σένα
Ζωντοχήρα μου εσύ με τρέλανες!.
|
Ore Pasalimaniótissa,
tsachpína zontochíra
pos m’ érikse sta chéria su
i átimí mu mira
Mu `chis anápsi mia fotiá
ke ntérti sto kefáli
ke mia pligí pu den bori,
na gini pio megáli
Mésa sta chasiklídika
fumáro oloéna
giatí écho zontochíra mu
karasevntá me séna
Zontochíra mu esí me trélanes!…
Ton baglamá mu pezontas
ton póno mu su légo
Ore Pasalimaniótissa
su tragudó ke légo
Άku me ti parápono
to ntérti mu fonázo
afu gia séna tragudó
ke varianastenázo
Mésa sta chasiklídika
fumáro aloéna
giatí écho zontochíra mu
karaseventá me séna
Zontochíra mu esí me trélanes!.
|