Εγώ παύλα εσύ τελεία και ανάμεσα κρότος σιωπής
Η καρδιά με κιμωλία, γράφει μείνε, δε θες να το δεις
Το αποτέλεσμα της τρέλας, έχει βάση απλής λογικής
Στο ξημέρωμα της μέρας
Στα καλά του δε θα ‘ναι κανείς
Μη σε νοιάζει για μένα
Πάτα και πέρνα
Δε σ’ εμποδίζω, μ’ αρέσει απλά
Όταν παλεύω, για τη ζωή μου
Το θάνατο μου να ζω δυνατά
Πάνω από μένα
Πάτα και πέρνα
Είναι η ώρα να μ’ εκδικηθείς
Έγινα δρόμος, σπάσε το γκάζι
Κι εξαφανίσου στο φως της βροχής
Εγώ παύλα εσύ τελεία και στη μέση οι δυο μας νεκροί
Δε χωράει στη συναυλία, άλλο ένα τραγούδι μαζί
Το αποτέλεσμα του πάθους, έχει βάση απλής λογικής
Χωρισμό με γεύση λάθους
Θες απόψε να πιούμε εμείς
|
Egó pavla esí telia ke anámesa krótos siopís
I kardiá me kimolía, gráfi mine, de thes na to dis
To apotélesma tis trélas, échi vási aplís logikís
Sto ksiméroma tis méras
Sta kalá tu de tha ‘ne kanis
Mi se niázi gia ména
Páta ke pérna
De s’ ebodízo, m’ arési aplá
Όtan palevo, gia ti zoí mu
To thánato mu na zo dinatá
Páno apó ména
Páta ke pérna
Ine i óra na m’ ekdikithis
Έgina drómos, spáse to gkázi
Ki eksafanísu sto fos tis vrochís
Egó pavla esí telia ke sti mési i dio mas nekri
De chorái sti sinavlía, állo éna tragudi mazí
To apotélesma tu páthus, échi vási aplís logikís
Chorismó me gefsi láthus
Thes apópse na piume emis
|