|
Όταν είχα γεννηθεί, είχες κάνει μια ευχή
να σου μοιάσω και να έχω, τη δική σου την ορμή
Μ’ έπιανες από το χέρι, μ’ έμαθες να περπατώ
μ’ έκανες να ξεχωρίζω, το καλό από το κακό
Κι ύστερα από λίγα χρόνια, μ’ είχες στείλει στο σχολειό
της ζωής τις δυσκολίες, μ’ έμαθες να ξεπερνώ
Και επέμενες θυμάμαι, να σπουδάσω χημικός
γιατί ήταν τ’όνειρό σου, όταν ήμουνα μικρός
Δε με ρώτησες ποτέ σου, αν ήθελα κι εγώ
χημικός να γίνω, δικηγόρος ή γιατρός
και έλεγες πως εγώ, δεν είμαι ικανός
ακόμα να ρυθμίζω, τη ζωή μου μοναχός
Όμως έφυγα από κοντά σου, είχε γίνει μια αρχή
φταίξιμο δικό σου, και λυπήθηκα πολύ
Δεν μπορούσα όμως άλλο, μ’ έκανες κομπλεξικό
έχω και εγώ γνώμη, και θα πρέπει να την πω
Δε με ρώτησες ποτέ σου, αν ήθελα κι εγώ
χημικός να γίνω, δικηγόρος ή γιατρός
και έλεγες πως εγώ, δεν είμαι ικανός
ακόμα να ρυθμίζω, τη ζωή μου μοναχός
|
Όtan icha gennithi, iches káni mia efchí
na su miáso ke na écho, ti dikí su tin ormí
M’ épianes apó to chéri, m’ émathes na perpató
m’ ékanes na ksechorízo, to kaló apó to kakó
Ki ístera apó líga chrónia, m’ iches stili sto scholió
tis zoís tis diskolíes, m’ émathes na ksepernó
Ke epémenes thimáme, na spudáso chimikós
giatí ítan t’óniró su, ótan ímuna mikrós
De me rótises poté su, an íthela ki egó
chimikós na gino, dikigóros í giatrós
ke éleges pos egó, den ime ikanós
akóma na rithmízo, ti zoí mu monachós
Όmos éfiga apó kontá su, iche gini mia archí
fteksimo dikó su, ke lipíthika polí
Den borusa ómos állo, m’ ékanes kobleksikó
écho ke egó gnómi, ke tha prépi na tin po
De me rótises poté su, an íthela ki egó
chimikós na gino, dikigóros í giatrós
ke éleges pos egó, den ime ikanós
akóma na rithmízo, ti zoí mu monachós
|
