Κλαίει απόψε η καρδιά μου
κι είν’ ο πόνος μου βουνό
πάν’ τα νιάτα μου χαράμι
πριν ακόμα τα χαρώ
Γέρασα πριν την ώρα μου
άσπρισαν τα μαλλιά μου
πίκρες καημοί και βάσανα
γεράσαν την καρδιά μου
Πριν προλάβω να γλεντήσω
της ζωής το πρωινό
Κουρασμένος πονεμένος
βρέθηκα στο δειλινό
Γέρασα πριν την ώρα μου
άσπρισαν τα μαλλιά μου
πίκρες καημοί και βάσανα
γεράσαν την καρδιά μου
Σαν λουλούδι που μαραίνει
είν’ ο άνθρωπος στη γη
Και κανένας δεν προφταίνει
να γλεντήσει τη ζωή
|
Klei apópse i kardiá mu
ki in’ o pónos mu vunó
pán’ ta niáta mu charámi
prin akóma ta charó
Gerasa prin tin óra mu
ásprisan ta malliá mu
píkres kaimi ke vásana
gerásan tin kardiá mu
Prin prolávo na glentíso
tis zoís to prinó
Kurasménos poneménos
vréthika sto dilinó
Gerasa prin tin óra mu
ásprisan ta malliá mu
píkres kaimi ke vásana
gerásan tin kardiá mu
San luludi pu mareni
in’ o ánthropos sti gi
Ke kanénas den profteni
na glentísi ti zoí
|