Πέφτ’η Μαδρίτη, παντού φαλαγγίτες
Ριβέρα και Φράνκο, χαφιέδες κι αλήτες
κι εσύ νιώθεις ξένος, γελάς μεθυσμένος
και λες “τι με νοιάζει για τους Ισπανούς”
Πέφτ’ η Μαδρίτη κι ο κόσμος λουφάζει
κι ο Χίτλερ Νταχάου και φούρνους `τοιμάζει
κι εσύ νιώθεις ξένος, γελάς βολεμένος
και λες “τι με νοιάζει για τους Γερμανούς”
Ξένος δεν είσαι όταν έρχεται η μπόρα
η μαύρη ώρα κι εσένα θα βρει
γι’αυτό άγρυπνος στάσου, πολέμα, στοχάσου
πως φταις που πληθαίνουν του κόσμου οι σταυροί
Πάει το Σαντιάγο στη νύχτα βουλιάζει
Νερούδα κι Αλλιέντε σκιά τους σκεπάζει
κι εσύ νιώθεις ξένος, γελάς χορτασμένος
Και λες “τι με νοιάζει για τους Χιλιανούς”
Πάει το Σαντιάγο και στην Αργεντίνα
Βιδέλα και φιέστες και αίμα και πείνα
κι εσύ νιώθεις ξένος, στη μπάλα χαμένος
δε σκέφτεσαι διόλου τους Αργεντινούς
|
Péft’i Madríti, pantu falangites
Rivéra ke Fránko, chafiédes ki alítes
ki esí nióthis ksénos, gelás methisménos
ke les “ti me niázi gia tus Ispanus”
Péft’ i Madríti ki o kósmos lufázi
ki o Chítler Ntacháu ke furnus `timázi
ki esí nióthis ksénos, gelás voleménos
ke les “ti me niázi gia tus Germanus”
Ksénos den ise ótan érchete i bóra
i mavri óra ki eséna tha vri
gi’aftó ágripnos stásu, poléma, stochásu
pos ftes pu plithenun tu kósmu i stavri
Pái to Santiágo sti níchta vuliázi
Neruda ki Alliénte skiá tus skepázi
ki esí nióthis ksénos, gelás chortasménos
Ke les “ti me niázi gia tus Chilianus”
Pái to Santiágo ke stin Argentína
Idéla ke fiéstes ke ema ke pina
ki esí nióthis ksénos, sti bála chaménos
de skéftese diólu tus Argentinus
|