|
Στους πέντε δρόμους μια σχολή, δυο δουλειές, ναι.
Μικρά κορίτσια που όμως ξέρουν που πάνε.
Δε σου σερβίρουν μυστικά τους, δεν κλαίνε.
Δεν αγοράζονται, δε σε πουλάνε.
Κι όλο ονειρεύονται τις μέρες που θα ’ρθουν,
με ένα δίσκο στα χέρια κοιτάζουν τ’ αστέρια.
Στους πέντε δρόμους, εκεί λέει δουλεύει,
πίσω απ’την μπάρα λιώνω σαν την κοιτώ.
“Πες μου τι κάνεις αύριο βράδυ που έχετε ρεπό”;
Απ’ την Αθήνα ή απ’ την επαρχία
όλο δουλεύουν και τους λείπει ο μπαμπάς τους.
Τελειώνει ο μήνας και δεν έχουνε μία
μα όλα στα δίνουν αν σε νιώσουν κοντά τους.
Κι όλο ονειρεύονται τις μέρες που θα ’ρθουν,
με ένα δίσκο στα χέρια κοιτάζουν τ’ αστέρια.
Στους πέντε δρόμους, εκεί λέει δουλεύει,
πίσω απ’ την μπάρα λιώνω σαν την κοιτώ.
“Πες μου τι κάνεις αύριο βράδυ που έχετε ρεπό”;
Θα τραγουδήσω για όλα αυτά τα κορίτσια
που ξενυχτάνε όταν εμείς ξενυχτάμε,
που μεθυσμένοι άσχημα τους μιλάνε
μα δεν κρατούν κακία χαμογελάνε
κι όλο ονειρεύονται τις μέρες που θα ’ρθουν.
|
Stus pénte drómus mia scholí, dio duliés, ne.
Mikrá korítsia pu ómos ksérun pu páne.
De su servírun mistiká tus, den klene.
Den agorázonte, de se puláne.
Ki ólo onirevonte tis méres pu tha ’rthun,
me éna dísko sta chéria kitázun t’ astéria.
Stus pénte drómus, eki léi dulevi,
píso ap’tin bára lióno san tin kitó.
“Pes mu ti kánis avrio vrádi pu échete repó”;
Ap’ tin Athína í ap’ tin eparchía
ólo dulevun ke tus lipi o babás tus.
Telióni o mínas ke den échune mía
ma óla sta dínun an se niósun kontá tus.
Ki ólo onirevonte tis méres pu tha ’rthun,
me éna dísko sta chéria kitázun t’ astéria.
Stus pénte drómus, eki léi dulevi,
píso ap’ tin bára lióno san tin kitó.
“Pes mu ti kánis avrio vrádi pu échete repó”;
Tha tragudíso gia óla aftá ta korítsia
pu ksenichtáne ótan emis ksenichtáme,
pu methisméni áschima tus miláne
ma den kratun kakía chamogeláne
ki ólo onirevonte tis méres pu tha ’rthun.
|
