Πάλι με βρήκε το ξημέρωμα
εσένα να γυρεύω
Σ’ ένα ναυάγιο που λέγεται ζωή
τις τρικυμίες του μυαλού μου όλη νύχτα να παλεύω
Στεριά δεν βρήκε
η ψυχή μου να σωθεί
Πέντε το πρωί
Πέντε το πρωί
εσένα παίρνω μα το κλείνω πριν μιλήσω
είσαι τα πάντα να σου πω,
μα κάνω πίσω
Πέντε το πρωί
μοιάζει η καρδιά μου
σαν αγρίμι πληγωμένο
και το ρολόι του μυαλού
σταματημένο
Πέντε το πρωί
Πάλι με βρήκε το ξημέρωμα
σε μένα να μιλάω
σκόρπιες κουβέντες
κι αμέτρητα γιατί
Μέσα στους δρόμους
που σ’ αντάμωνα
και πάλι θα γυρνάω
Λείπεις εσύ κι όλα
μια πέτρινη σιωπή
Πέντε το πρωί
Πέντε το πρωί
εσένα παίρνω μα το κλείνω πριν μιλήσω
είσαι τα πάντα να σου πω,
μα κάνω πίσω
Πέντε το πρωί
μοιάζει η καρδιά μου
σαν αγρίμι πληγωμένο
και το ρολόι του μυαλού
σταματημένο
Πέντε το πρωί
|
Páli me vríke to ksiméroma
eséna na girevo
S’ éna nafágio pu légete zoí
tis trikimíes tu mialu mu óli níchta na palevo
Steriá den vríke
i psichí mu na sothi
Pénte to pri
Pénte to pri
eséna perno ma to klino prin milíso
ise ta pánta na su po,
ma káno píso
Pénte to pri
miázi i kardiá mu
san agrími pligoméno
ke to rolói tu mialu
stamatiméno
Pénte to pri
Páli me vríke to ksiméroma
se ména na miláo
skórpies kuvéntes
ki amétrita giatí
Mésa stus drómus
pu s’ antámona
ke páli tha girnáo
Lipis esí ki óla
mia pétrini siopí
Pénte to pri
Pénte to pri
eséna perno ma to klino prin milíso
ise ta pánta na su po,
ma káno píso
Pénte to pri
miázi i kardiá mu
san agrími pligoméno
ke to rolói tu mialu
stamatiméno
Pénte to pri
|