|
Αγάπη μου, σε σκάλισα στην πέτρα,
στα στήθια μου σε χάραξα πληγή,
στα μάτια μου για κοίταξε και μέτρα,
μια θάλασσα, θάλασσα
η αγάπη κι η στοργή.
Όνειρα κι αισθήματα, χαρτιά τσαλακωμένα,
δεν υπάρχει τίποτα πέρα από σένα.
Τα δικά μου βήματα εδώ σταματημένα,
δεν υπάρχει τίποτα πέρα από σένα.
Αγάπη μου, το βλέμμα σου ορίζει
το πότε θα πονώ και θα γελώ.
Μ’ ανέβασες ψηλά και σου αξίζει,
τα χέρια σου, τα χέρια σου
με πλάθουν σαν πηλό.
Όνειρα κι αισθήματα, χαρτιά τσαλακωμένα,
δεν υπάρχει τίποτα πέρα από σένα.
Τα δικά μου βήματα εδώ σταματημένα,
δεν υπάρχει τίποτα πέρα από σένα.
|
Agápi mu, se skálisa stin pétra,
sta stíthia mu se cháraksa pligí,
sta mátia mu gia kitakse ke métra,
mia thálassa, thálassa
i agápi ki i storgí.
Όnira ki esthímata, chartiá tsalakoména,
den ipárchi típota péra apó séna.
Ta diká mu vímata edó stamatiména,
den ipárchi típota péra apó séna.
Agápi mu, to vlémma su orízi
to póte tha ponó ke tha geló.
M’ anévases psilá ke su aksízi,
ta chéria su, ta chéria su
me pláthun san piló.
Όnira ki esthímata, chartiá tsalakoména,
den ipárchi típota péra apó séna.
Ta diká mu vímata edó stamatiména,
den ipárchi típota péra apó séna.
|
