Πέρασε ο καιρός,
και μου λείπουν τα μάτια σου
και μου λείπει το βλέμμα σου
και το γέλιο σου ακόμα
Δεν είμαι εχθρός,
είμαι εκείνο που λείπει,
στη χαρά και στη λύπη
είμαι κάτι κι εγώ
Είμαι αυτό που θα προσκυνάς και δε πιστεύεις
και την αγάπη κάθε μέρα την ληστεύεις
είμαι το τίποτα το χθες είμαι το κάτι
θυμήσου κάποτε με φώναζες αγάπη
Πέρασε ο καιρός
κι όλα τα κομμάτια μου
μάζεψε τα μάτια μου
είν’ όλα δικά σου,
Βγάλε μια φωνή,
δε θα με ξεχάσεις
κι ούτε να με ψάξεις
θα ‘μαι πάντα εκεί
Είμαι αυτό που θα προσκυνάς και δε πιστεύεις
και την αγάπη κάθε μέρα την ληστεύεις
είμαι το τίποτα το χθες είμαι το κάτι
θυμήσου κάποτε με φώναζες αγάπη
|
Pérase o kerós,
ke mu lipun ta mátia su
ke mu lipi to vlémma su
ke to gélio su akóma
Den ime echthrós,
ime ekino pu lipi,
sti chará ke sti lípi
ime káti ki egó
Ime aftó pu tha proskinás ke de pistevis
ke tin agápi káthe méra tin listevis
ime to típota to chthes ime to káti
thimísu kápote me fónazes agápi
Pérase o kerós
ki óla ta kommátia mu
mázepse ta mátia mu
in’ óla diká su,
Ogále mia foní,
de tha me ksechásis
ki ute na me psáksis
tha ‘me pánta eki
Ime aftó pu tha proskinás ke de pistevis
ke tin agápi káthe méra tin listevis
ime to típota to chthes ime to káti
thimísu kápote me fónazes agápi
|