Αργά αργά θα γείρω
σαν μέρα που περνά
Στην αγκαλιά σου θα χαθώ
και θ’ ανατείλω πρώτη φορά
Οι ανάσες και τα χέρια
τα λόγια, τα κορμιά
οι αναστεναγμοί του κόσμου και τα γέλια
τώρα θα γίνονται ξανά.
Γλιστράμε και περνούμε
κι αν μένει κάτι εδώ
είναι το φως που μας χαρίστηκε να δούμε
μες τη ζωή εσύ κι εγώ.
Τα χρόνια θα μας λιώσουν
κι αν μένει κάτι εδώ
θα ‘ναι το φως που είχαν οι μέρες πριν τελειώσουν
μόνο το φως.
|
Argá argá tha giro
san méra pu perná
Stin agkaliá su tha chathó
ke th’ anatilo próti forá
I anáses ke ta chéria
ta lógia, ta kormiá
i anastenagmi tu kósmu ke ta gélia
tóra tha ginonte ksaná.
Glistráme ke pernume
ki an méni káti edó
ine to fos pu mas charístike na dume
mes ti zoí esí ki egó.
Ta chrónia tha mas liósun
ki an méni káti edó
tha ‘ne to fos pu ichan i méres prin teliósun
móno to fos.
|