|
Για τους φτωχούς πολλά τραγούδια υπάρχουν
μα εγώ θα πω για κάποιο φίλο πλούσιο
μ’ αφήνει να δω την αγωνία του
και πως χειρίζεται το χρήμα.
Όταν βγαίνουμε έξω, κρατάει μαζί του λίγα
κι οι άλλοι λεν πως είναι, τσιγκούνης και σφιχτός.
Ψωνίζει απ’ τις λαϊκές, δεν ξοδεύει πολλά
με τ’ αυτοκίνητο δεν τα πάει καλά
λιωμένα παπούτσια, απ’ το περπάτημα.
Και να δεις στην αρχή τον πήρα στραβά.
Έχει ψωμί η δουλειά όσο μ’ αφήνει και μπαίνω βαθιά.
Ένα γυφτάκι βάφτισε, ανέλαβε τη μόρφωση του
και πήγαινε με τη γυναίκα του στο σπίτι του
με δώρα και γλυκά!
Χριστούγεννα!
Και μια γριά πουτάνα, την αποφεύγουν όλοι
μα τη φροντίζει αυτός
στέκεται στο μαγαζί του προσοχή και με γλυκιά φωνή
τα κάλαντα του ψάλλει!
Φως! Φως! Φως!
Κι ύστερα είδα στη μικρή μας πόλη
πως βοηθούσε ένα παιδί ναρκομανή
χτυπούσε πόρτες μπαλάκι τον εστέλναν
από δω κι από κει.
Όλοι τα χέρια σηκώναν
κι έλεγαν οι γιατροί:
«Ουδεμία εναλλακτική».
Κι οι δικοί του μάλωναν
ποιος την ευθύνη να επωμιστεί
κι ο φίλος μου, πήγε να τρελαθεί…
Να! Το παιδί απελπίζεται.
Παίρνει μια δόση γερή.
Κόψε! Τέλος. Μοιραία η στιγμή.
Την ίδια μέρα επίσημοι απ’ την Αθήνα.
Εγκαίνια! Γιορτή! Μουσική!
Χριστούγεννα!
Φως! Φως! Φως!
Χριστούγεννα!
Φως! Φως! Φως!
|
Gia tus ftochus pollá tragudia ipárchun
ma egó tha po gia kápio fílo plusio
m’ afíni na do tin agonía tu
ke pos chirízete to chríma.
Όtan vgenume ékso, kratái mazí tu líga
ki i álli len pos ine, tsigkunis ke sfichtós.
Psonízi ap’ tis laikés, den ksodevi pollá
me t’ aftokínito den ta pái kalá
lioména paputsia, ap’ to perpátima.
Ke na dis stin archí ton píra stravá.
Έchi psomí i duliá óso m’ afíni ke beno vathiá.
Έna giftáki váftise, anélave ti mórfosi tu
ke pígene me ti gineka tu sto spíti tu
me dóra ke gliká!
Christugenna!
Ke mia griá putána, tin apofevgun óli
ma ti frontízi aftós
stékete sto magazí tu prosochí ke me glikiá foní
ta kálanta tu psálli!
Fos! Fos! Fos!
Ki ístera ida sti mikrí mas póli
pos voithuse éna pedí narkomaní
chtipuse pórtes baláki ton estélnan
apó do ki apó ki.
Όli ta chéria sikónan
ki élegan i giatri:
«Oidemía enallaktikí».
Ki i diki tu málonan
pios tin efthíni na epomisti
ki o fílos mu, píge na trelathi…
Na! To pedí apelpízete.
Perni mia dósi gerí.
Kópse! Télos. Mirea i stigmí.
Tin ídia méra epísimi ap’ tin Athína.
Egkenia! Giortí! Musikí!
Christugenna!
Fos! Fos! Fos!
Christugenna!
Fos! Fos! Fos!
|
