Δεν έχω άλλη περιουσία
απ’ την ψυχή μου
Ούτε και Θέλω.
Καμία Εξουσία
δεν λαχτάρησε η ζωή μου
Καμιά δεν ξέρω.
Δε θέλω φως
άλλο από εκείνο της καρδιάς μου
Για να βλέπω
Ένα περίσσευμα ομορφιάς
απ’ την τιμή της μοναξιάς
Έχω να παίρνω.
Τώρα Σωπαίνω
Μέσα μου φέρνω
Την αγωνία
Ποιος υπήρξα
Που πηγαίνω
Την Αρμονία
Από ένα κόσμο ξεχασμένο
Αλλιώς φτιαγμένο
Εδώ Σωπαίνω.
Δεν έχω άλλη περιουσία
απ’ την ψυχή μου
Ούτε και θέλω.
Κι αυτός ο κόσμος
δε χωράει τα «γιατί μου»
Και έτσι μένω
Μες στο κενό
Έναν ορίζοντα ανοιχτό
να περιμένω.
Από ένα κίνημα ψυχής
της Γης ν’ ακούσω τη φωνή
Μονάχα θέλω.
|
Den écho álli periusía
ap’ tin psichí mu
Oíte ke Thélo.
Kamía Eksusía
den lachtárise i zoí mu
Kamiá den kséro.
De thélo fos
állo apó ekino tis kardiás mu
Gia na vlépo
Έna períssevma omorfiás
ap’ tin timí tis monaksiás
Έcho na perno.
Tóra Sopeno
Mésa mu férno
Tin agonía
Pios ipírksa
Pu pigeno
Tin Armonía
Apó éna kósmo ksechasméno
Alliós ftiagméno
Edó Sopeno.
Den écho álli periusía
ap’ tin psichí mu
Oíte ke thélo.
Ki aftós o kósmos
de chorái ta «giatí mu»
Ke étsi méno
Mes sto kenó
Έnan orízonta anichtó
na periméno.
Apó éna kínima psichís
tis Gis n’ akuso ti foní
Monácha thélo.
|