Περιστεράκι της φτωχειάς αυλής
Που σ’ είχα συντροφιά κι ελπίδα μου
Ξεψύχησες απόψε μες στα χέρια μου
Και κλείσαν τώρα του ουρανού οι δρόμοι
Βροχή στα δειλινά
Ελπίδα πουθενά
Τη φτώχεια μου φτωχότερη την βλέπω
Παράθυρα κλειστά
Τα όνειρα σβηστά
Κι εγώ ξερό κλαρί στη μέση στέκω
Περιστεράκι της φτωχειάς μας αυλής
Που σ’άρπαξε η βροχή και σε κρατάει
Δεν ψάχνω δεν ρωτώ πού πήγε τ’όνειρο
Πώς έφυγε η αγάπη και πού πάει
|
Peristeráki tis ftochiás avlís
Pu s’ icha sintrofiá ki elpída mu
Ksepsíchises apópse mes sta chéria mu
Ke klisan tóra tu uranu i drómi
Orochí sta diliná
Elpída puthená
Ti ftóchia mu ftochóteri tin vlépo
Paráthira klistá
Ta ónira svistá
Ki egó kseró klarí sti mési stéko
Peristeráki tis ftochiás mas avlís
Pu s’árpakse i vrochí ke se kratái
Den psáchno den rotó pu píge t’óniro
Pós éfige i agápi ke pu pái
|