Να ‘ξερες κάθε μου λέξη
τι καημός την κυβερνά
θα γινόσουνα πριν φέξει
ταίρι μου ξανά
Να ‘ξερες κάθε μου ελπίδα
πώς κρατιέται ζωντανή
δε θα ήσουν μια πατρίδα
τόσο μακρινή
Πέρνα με απέναντι στο φως
Μόνο για χάρη σου ανατέλλω
Απ’ το θυμό σου, φως μου, παραιτήσου
Κι έτσι όπως παίρνει ο άνεμος
του ναύτη το καπέλο
απόψε πάρε με μαζί σου
Να `ξερες όταν νυχτώνει
πώς λυγίζει η αντοχή
δε θα έπεφτες σαν χιόνο
πάνω στην ψυχή
Να ‘ξερες κάθε μου βήμα
πόσο λάθος με οδηγεί
δε θα ήσουνα το κύμα
που με ναυαγεί
|
Na ‘kseres káthe mu léksi
ti kaimós tin kiverná
tha ginósuna prin féksi
teri mu ksaná
Na ‘kseres káthe mu elpída
pós kratiéte zontaní
de tha ísun mia patrída
tóso makriní
Pérna me apénanti sto fos
Móno gia chári su anatéllo
Ap’ to thimó su, fos mu, paretísu
Ki étsi ópos perni o ánemos
tu nafti to kapélo
apópse páre me mazí su
Na `kseres ótan nichtóni
pós ligizi i antochí
de tha épeftes san chióno
páno stin psichí
Na ‘kseres káthe mu víma
póso láthos me odigi
de tha ísuna to kíma
pu me nafagi
|