Περνάνε τα χρόνια, οι μέρες, οι ώρες
και φέρνει ο χρόνος λιακάδες και μπόρες.
Ξεχνιούνται οι φίλοι, οι παρέες αλλάζουν
τα σπίτια κι οι δρόμοι σαν πρώτα δε μοιάζουν.
Με έρχεται βράδυ και γέρνω κοντά σου
και αιώνια σαν πρώτα χτυπάει η καρδιά σου.
Τους γνώριμους χτύπους τις νύχτες μετρώ
και αιώνια όπως πάντα μου λέει σ’ αγαπώ.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Περνάνε τα χρόνια, ραγίζει η φωνή σου
δεν έχει σαν πρώτα δροσιά το κορμί σου.
Τα μάτια σου χάνουν τη λάμψη την πρώτη
και κάποια ρυτίδα σου κλέβει τη νιότη.
Με έρχεται βράδυ και γέρνω κοντά σου
και αιώνια σαν πρώτα χτυπάει η καρδιά σου.
Τους γνώριμους χτύπους τις νύχτες μετρώ
και αιώνια όπως πάντα μου λέει σ’ αγαπώ.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
|
Pernáne ta chrónia, i méres, i óres
ke férni o chrónos liakádes ke bóres.
Ksechniunte i fíli, i parées allázun
ta spítia ki i drómi san próta de miázun.
Me érchete vrádi ke gérno kontá su
ke eónia san próta chtipái i kardiá su.
Tus gnórimus chtípus tis níchtes metró
ke eónia ópos pánta mu léi s’ agapó.
S’ agapó, s’ agapó, s’ agapó.
S’ agapó, s’ agapó, s’ agapó.
Pernáne ta chrónia, ragizi i foní su
den échi san próta drosiá to kormí su.
Ta mátia su chánun ti lámpsi tin próti
ke kápia ritída su klévi ti nióti.
Me érchete vrádi ke gérno kontá su
ke eónia san próta chtipái i kardiá su.
Tus gnórimus chtípus tis níchtes metró
ke eónia ópos pánta mu léi s’ agapó.
S’ agapó, s’ agapó, s’ agapó.
S’ agapó, s’ agapó, s’ agapó.
|