Σαν να βλέπω εσένα εδώ
σ’ένα γκρίζο τοπίο που βρέχει
Σαν να νιώθω ξανά το κορμί
ν’αγαπά κάτι που δεν αντέχει
Μεσ’το πλήθος κοιτάζω να βρω
κάποιον άνθρωπο να μου φωνάξει
πως υπάρχει ξανά αφορμή
κι η ζωή μου πάλι ν’αλλάξει
Πες δυνατά σ’αγαπάω
πες μου πως δεν είναι ψέμα
πως τώρα πεθαίνεις για μένα
Πες μου πως όπου κι αν πάω
εσένα αγκαλιά μου κρατάω
Βλέπω πάνω μου τόσες πληγές
κι απορώ πώς αντέχω ακόμα
στον καθρέφτη ένα είδωλο λέει
δε φοβάμαι κι ας μείνω σε κώμα
Μεσ’το πλήθος κοιτάζω να βρω
κάποιον άνθρωπο να μου φωνάξει
πως υπάρχει ξανά αφορμή
κι η ζωή μου πάλι ν’αλλάξει
|
San na vlépo eséna edó
s’éna gkrízo topío pu vréchi
San na niótho ksaná to kormí
n’agapá káti pu den antéchi
Mes’to plíthos kitázo na vro
kápion ánthropo na mu fonáksi
pos ipárchi ksaná aformí
ki i zoí mu páli n’alláksi
Pes dinatá s’agapáo
pes mu pos den ine pséma
pos tóra pethenis gia ména
Pes mu pos ópu ki an páo
eséna agkaliá mu kratáo
Olépo páno mu tóses pligés
ki aporó pós antécho akóma
ston kathréfti éna idolo léi
de fováme ki as mino se kóma
Mes’to plíthos kitázo na vro
kápion ánthropo na mu fonáksi
pos ipárchi ksaná aformí
ki i zoí mu páli n’alláksi
|