|
Όταν βραδιάζει στις παραισθήσεις μου
τα πάντα αλλάζουνε και όλα παίρνουν
τη μορφή τη δική σου
σκιές χορεύουνε μπροστά στα μάτια μου
σαν τα φαντάσματα μου σημαδεύουνε
την άδεια τη ζωή μου
Είσαι πάλι μπροστά μου
είσαι πάλι μπροστά μου
Πες μου πως γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πως γίνεται ακόμα να υποφέρω
πες μου πως γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πως γίνεται ακόμα να πεθαίνω
για σένα
Και να τα δάκρυα ξανά στα μάτια μου
κι όλα θολώνουνε και μες στο στήθος μου
η ανάσα δε μου φτάνει
κι οι αναμνήσεις που δεν πεθαίνουνε
το φως ανάβουνε μες στο μυαλό μου
κι ο ύπνος δε με πιάνει
Είσαι πάλι μπροστά μου
είσαι πάλι μπροστά μου
Πες μου πως γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πως γίνεται ακόμα να υποφέρω
πες μου πως γίνεται ακόμα να σε θέλω
πες μου πως γίνεται ακόμα να πεθαίνω
για σένα
|
Όtan vradiázi stis paresthísis mu
ta pánta allázune ke óla pernun
ti morfí ti dikí su
skiés chorevune brostá sta mátia mu
san ta fantásmata mu simadevune
tin ádia ti zoí mu
Ise páli brostá mu
ise páli brostá mu
Pes mu pos ginete akóma na se thélo
pes mu pos ginete akóma na ipoféro
pes mu pos ginete akóma na se thélo
pes mu pos ginete akóma na petheno
gia séna
Ke na ta dákria ksaná sta mátia mu
ki óla tholónune ke mes sto stíthos mu
i anása de mu ftáni
ki i anamnísis pu den pethenune
to fos anávune mes sto mialó mu
ki o ípnos de me piáni
Ise páli brostá mu
ise páli brostá mu
Pes mu pos ginete akóma na se thélo
pes mu pos ginete akóma na ipoféro
pes mu pos ginete akóma na se thélo
pes mu pos ginete akóma na petheno
gia séna
|
