|
Πως θα ‘θελα ν’ ακούσω αυτά που μου έλεγες χθες το βράδυ
να δω αν έχουν διαφορά τα λόγια σου στο φως απ’ το σκοτάδι
Κι έτσι να νιώσω αληθινά, χωρίς ντροπή, το πόσο σε ζηλεύω
στα λόγια που μου είπες χθες και τέλειωνες στη λέξη `’σε λατρεύω”
Πες το δυο φορές, κι άλλες δυο φορές
πες το να τ’ ακούσει όλος ο κόσμος
Πες το δυο φορές, κι άλλες δυο φορές
πες το απλά χωρίς αναστολές
Πως θα ‘θελα να είχα ηχογραφήσει αυτά που μου πες σε κασέτα
ο έρωτας ο αυθόρμητος δεν έχει λογική ούτε ρεσέτα
Τι όμορφο που θα `τανε να λες πως με λατρεύεις κάθε μέρα
σαν να ‘ταν πρωινό που στο σερβίρουν με τη λέξη καλημέρα
|
Pos tha ‘thela n’ akuso aftá pu mu éleges chthes to vrádi
na do an échun diaforá ta lógia su sto fos ap’ to skotádi
Ki étsi na nióso alithiná, chorís ntropí, to póso se zilevo
sta lógia pu mu ipes chthes ke téliones sti léksi `’se latrevo”
Pes to dio forés, ki álles dio forés
pes to na t’ akusi ólos o kósmos
Pes to dio forés, ki álles dio forés
pes to aplá chorís anastolés
Pos tha ‘thela na icha ichografísi aftá pu mu pes se kaséta
o érotas o afthórmitos den échi logikí ute reséta
Ti ómorfo pu tha `tane na les pos me latrevis káthe méra
san na ‘tan prinó pu sto servírun me ti léksi kaliméra
|
