Τι όνειρα πουλάς και τ’ αγοράζω
το ψέμα που μου δίνεις Δε διαβάζω
και σκέφτομαι πως πρέπει να σ’ αφήσω
μα τα σπασμένα πως να τα διαλύσω
Πες το μου αυτό
ότι στα χέρια σου επάνω εγώ θα πεθάνω
Πες το μου αυτό
σώμα δικό σου θα γίνω τον πόθο να σβήνω
Πες το μου αυτό
ότι θα ζούμε δεμένοι και όχι σαν ξένοι
Πες το μου αυτό
μα μη μου πεις τι θα γίνει ο ένας αν μείνει
Τι λόγια μου πουλάς και τα πιστεύω
τη σκέψη μου για σένα την παιδεύω
και λέω ότι πρέπει να σ’ αφήσω
μα δυο κομμάτια πως να τα χωρίσω
Πως να σ’ αφήσω και πως να σε πικράνω
που όταν μου φεύγεις σε θέλω παραπάνω
πες το μου πάλι να πέσω να πεθάνω
|
Ti ónira pulás ke t’ agorázo
to pséma pu mu dínis De diavázo
ke skéftome pos prépi na s’ afíso
ma ta spasména pos na ta dialíso
Pes to mu aftó
óti sta chéria su epáno egó tha petháno
Pes to mu aftó
sóma dikó su tha gino ton pótho na svíno
Pes to mu aftó
óti tha zume deméni ke óchi san kséni
Pes to mu aftó
ma mi mu pis ti tha gini o énas an mini
Ti lógia mu pulás ke ta pistevo
ti sképsi mu gia séna tin pedevo
ke léo óti prépi na s’ afíso
ma dio kommátia pos na ta choríso
Pos na s’ afíso ke pos na se pikráno
pu ótan mu fevgis se thélo parapáno
pes to mu páli na péso na petháno
|