Δεν ξέρω πια αν έρχεται στα μέρη τα παλιά
κι αν νοσταλγεί τα βράδια μας, ατέλειωτα φιλιά
εκείνον που αγάπησα μπροστά σου αν τον δεις
τον χρόνο τον σταμάτησα δυο λόγια να του πεις.
Πες του χαιρετίσματα από μένανε
πες του πως τον σκέφτομαι και τρελαίνομαι
κι όσο κι αν με πλήγωσε, όλα τα ξεχνώ
κι άμα θέλει να με δει, εγώ είμαι εδώ,
κι όσο κι αν με πλήγωσε, όλα τα ξεχνώ
κι άμα θέλει να με δει, εγώ είμαι εδώ.
Σαν Άγιο φως το βλέμμα του και κάτι από Χριστό
το χρώμα αυτό στα μάτια του, το ακαθόριστο
κι αν πει ότι με ξέχασε και πως δε μ’ αγαπά,
για δες, το σταυρουδάκι μου, ακόμα αν το φορά.
Πες του χαιρετίσματα από μένανε
πες του πως τον σκέφτομαι και τρελαίνομαι
κι όσο κι αν με πλήγωσε, όλα τα ξεχνώ
κι άμα θέλει να με δει, εγώ είμαι εδώ,
κι όσο κι αν με πλήγωσε, όλα τα ξεχνώ
κι άμα θέλει να με δει, εγώ είμαι εδώ.
|
Den kséro pia an érchete sta méri ta paliá
ki an nostalgi ta vrádia mas, atéliota filiá
ekinon pu agápisa brostá su an ton dis
ton chróno ton stamátisa dio lógia na tu pis.
Pes tu cheretísmata apó ménane
pes tu pos ton skéftome ke trelenome
ki óso ki an me plígose, óla ta ksechnó
ki áma théli na me di, egó ime edó,
ki óso ki an me plígose, óla ta ksechnó
ki áma théli na me di, egó ime edó.
San Άgio fos to vlémma tu ke káti apó Christó
to chróma aftó sta mátia tu, to akathóristo
ki an pi óti me kséchase ke pos de m’ agapá,
gia des, to stavrudáki mu, akóma an to forá.
Pes tu cheretísmata apó ménane
pes tu pos ton skéftome ke trelenome
ki óso ki an me plígose, óla ta ksechnó
ki áma théli na me di, egó ime edó,
ki óso ki an me plígose, óla ta ksechnó
ki áma théli na me di, egó ime edó.
|