|
Ό,τι κι αν πεις ό,τι κι αν πω
ποτέ δεν είναι αρκετό
κάναμε λάθη ένα σωρό
τώρα παλεύω να σωθώ
Λίγο εσύ λίγο και εγώ
άσπρο εσύ μαύρο εγώ
σ’ ένα τρελό κυνηγητό
βοριάς εσύ νοτιάς εγώ
πως πως φτάσαμε ως εδώ
μοιάζει αστείο κακό
πως έγιναν τα λόγια σου σφαίρες
μαχαίρια και που να σταθώ
Πες μου αν με σκέφτεσαι τα βράδια
αν σου λείπω
αν ρωτάς τους φίλους σου για μένα
αν ξενυχτάς
Πες μου πως μπορώ απ’ το μηδέν να ξαναρχίσω
πες μου ένα ψέμα λίγο ακόμα
αν μ’ αγαπάς
Είναι τρελό το σ’ αγαπώ
είναι στιγμές που νοσταλγώ
ήταν στην μοίρα μας γραφτό
το ξέρω φταίξαμε και οι δυο
ζωή μου εσύ σαν φυλαχτό
με κρατάς σαν το ποτό
έλα και κόψε με στα δυό
αν θες μια άλλη ν’ αγαπώ
|
Ό,ti ki an pis ó,ti ki an po
poté den ine arketó
káname láthi éna soró
tóra palevo na sothó
Lígo esí lígo ke egó
áspro esí mavro egó
s’ éna treló kinigitó
voriás esí notiás egó
pos pos ftásame os edó
miázi astio kakó
pos éginan ta lógia su sferes
macheria ke pu na stathó
Pes mu an me skéftese ta vrádia
an su lipo
an rotás tus fílus su gia ména
an ksenichtás
Pes mu pos boró ap’ to midén na ksanarchíso
pes mu éna pséma lígo akóma
an m’ agapás
Ine treló to s’ agapó
ine stigmés pu nostalgó
ítan stin mira mas graftó
to kséro fteksame ke i dio
zoí mu esí san filachtó
me kratás san to potó
éla ke kópse me sta dió
an thes mia álli n’ agapó
|
