|
Εσύ που τώρα μου χτυπάς ξανά την πόρτα
πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι
στο παραθύρι τ’ ουρανού ανάβουν φώτα
κι εγώ τις νύχτες μου μετρώ.
Εσύ που μ’ έκανες χαρά να μην ελπίζω
πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι
κι άσε με στ’ όνειρο χρυσόσπιτα να χτίζω
μήπως εκεί σε ξαναβρώ.
Όσα μου ‘χες πει, πέρασα στρατί
κι όλα γίνανε συντρίμμια
όσα μου ‘χες πει μείνανε ντροπή
μες του κόσμου την ασχήμια.
Εσύ που τώρα μου μιλάς μες στο σκοτάδι
πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι
στο παραθύρι τ’ ουρανού γελά το βράδυ
κι εγώ τις πίκρες μου μετρώ.
Εσύ που μ’ έκανες χαρά να μη πιστεύω
πες μου ποιος είσαι, πες μου ποιος είσαι
κι άσε με στ’ όνειρο κρυφά να ταξιδεύω
μήπως εκεί σε ξαναβρώ.
|
Esí pu tóra mu chtipás ksaná tin pórta
pes mu pios ise, pes mu pios ise
sto parathíri t’ uranu anávun fóta
ki egó tis níchtes mu metró.
Esí pu m’ ékanes chará na min elpízo
pes mu pios ise, pes mu pios ise
ki áse me st’ óniro chrisóspita na chtízo
mípos eki se ksanavró.
Όsa mu ‘ches pi, pérasa stratí
ki óla ginane sintrímmia
ósa mu ‘ches pi minane ntropí
mes tu kósmu tin aschímia.
Esí pu tóra mu milás mes sto skotádi
pes mu pios ise, pes mu pios ise
sto parathíri t’ uranu gelá to vrádi
ki egó tis píkres mu metró.
Esí pu m’ ékanes chará na mi pistevo
pes mu pios ise, pes mu pios ise
ki áse me st’ óniro krifá na taksidevo
mípos eki se ksanavró.
|
