|
Κι αν ορκιζόμαστε μωρό μου αγάπη αιώνια
κι ότι θα ζήσουμε τα δυο μας παντοτινά
κι όταν σε φιλώ με πόθο
πάντα κάποιο φόβο νιώθω
που όλο την καρδιά μου τυραννά
Πες μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
πες μου μια μέρα φως μου αν θα σε χάσω
δίχως εσένα πώς θα μπορώ να ζω
δίχως εσένα στο κόσμο το πεζό
Πες μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
για τα γλυκά σου μάτια να μη πονώ
σ’ άλλη αγκαλιά να βρω φιλιά
απ’τη δική σου σκέψη να ησυχάσω
Πες μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
για τα γλυκά σου μάτια να μη πονώ
σ’ άλλη αγκαλιά να βρω φιλιά
απ’ τη δική σου σκέψη να ησυχάσω
|
Ki an orkizómaste moró mu agápi eónia
ki óti tha zísume ta dio mas pantotiná
ki ótan se filó me pótho
pánta kápio fóvo niótho
pu ólo tin kardiá mu tiranná
Pes mu pós tha boréso na se ksecháso
pes mu mia méra fos mu an tha se cháso
díchos eséna pós tha boró na zo
díchos eséna sto kósmo to pezó
Pes mu pós tha boréso na se ksecháso
gia ta gliká su mátia na mi ponó
s’ álli agkaliá na vro filiá
ap’ti dikí su sképsi na isicháso
Pes mu pós tha boréso na se ksecháso
gia ta gliká su mátia na mi ponó
s’ álli agkaliá na vro filiá
ap’ ti dikí su sképsi na isicháso
|
