Κάνοντος παρέα σ’ ένα δέντρο,
στην Αριστοτέλους σε περίμενα να `ρθείς,
είχες πάρει το λεωφορείο,
των φτωχών ανθρώπων το ταξί.
Γείρε μέσ’ στην αγκαλιά μου
κι έλα να περπατήσουμε μαζί,
να σου πω τα όνειρά μου
για μια καλύτερη ζωή.
Άναψέ μου αν θες κι ένα τσιγάρο,
απ’ τα χειλάκια σου θα είναι πιο γλυκό,
κάμποσα έχω κάνει, είδα και το Χάρο,
μα έζησα και τώρα σ’ αγαπώ.
Γείρε μες στην αγκαλιά μου
κι έλα να περπατήσουμε μαζί,
να σου πω τα όνειρά μου
για μια καλύτερη ζωή.
|
Kánontos paréa s’ éna déntro,
stin Aristotélus se perímena na `rthis,
iches pári to leoforio,
ton ftochón anthrópon to taksí.
Gire més’ stin agkaliá mu
ki éla na perpatísume mazí,
na su po ta ónirá mu
gia mia kalíteri zoí.
Άnapsé mu an thes ki éna tsigáro,
ap’ ta chilákia su tha ine pio glikó,
kábosa écho káni, ida ke to Cháro,
ma ézisa ke tóra s’ agapó.
Gire mes stin agkaliá mu
ki éla na perpatísume mazí,
na su po ta ónirá mu
gia mia kalíteri zoí.
|