Πετάω πέτρες στο γιαλό κι αυτές γυρίζουν πίσω
όλα τα λόγια που `χω πει πρέπει να τ’ αγαπήσω
κι ας ήταν όλα ψέματα κι ανόητα μπερδέματα
ποιος θα το βρει να μου το πει;
Περνάνε σκέψεις στο μυαλό σ’ ένα δωμάτιο κλειστό
μια στη λαχτάρα που αγαπώ στην ταραχή που βλαστημώ
και τον χαμένο μου καιρό να ξεγελάσω δεν μπορώ
Πετάω πέτρες στο γιαλό κι αυτές γυρίζουν πίσω
όλα τα λάθη που έκανα πρέπει να τα μετρήσω
κι αν ήταν όλα σφάλματα, σάλτα, ανώφελα άλματα
ποιος θα το βρει να μου το πει
|
Petáo pétres sto gialó ki aftés girízun píso
óla ta lógia pu `cho pi prépi na t’ agapíso
ki as ítan óla psémata ki anóita berdémata
pios tha to vri na mu to pi;
Pernáne sképsis sto mialó s’ éna domátio klistó
mia sti lachtára pu agapó stin tarachí pu vlastimó
ke ton chaméno mu keró na ksegeláso den boró
Petáo pétres sto gialó ki aftés girízun píso
óla ta láthi pu ékana prépi na ta metríso
ki an ítan óla sfálmata, sálta, anófela álmata
pios tha to vri na mu to pi
|