Θα κλάψω αυτή τη νύχτα
μα όχι για πολύ
κι ούτε για τίποτα σπουδαίο.
Ο πόθος να σε κάνει να πονάς
είναι σχεδόν ωραίο.
Θα κλάψω αυτή τη νύχτα
μα όχι για πολύ
κι ούτε για τίποτα σπουδαίο.
Σε τόση στοργή μέσα
να γυρεύω εγώ γιατί
άστοργη πεθυμιά;
Κοιμάσαι δίπλα μου, άγγελέ μου εσύ
η φλόγα σβήνει στης ανάσας σου τ`αγέρι
κι έξω απ`την πόρτα των ματιών σου την κλειστή
ψάχνω κι εγώ για κάποιου ονείρου το λημέρι.
Θα κλάψω αυτή τη νύχτα
μα όχι για πολύ
κι ούτε για τίποτα σπουδαίο.
|
Tha klápso aftí ti níchta
ma óchi gia polí
ki ute gia típota spudeo.
O póthos na se káni na ponás
ine schedón oreo.
Tha klápso aftí ti níchta
ma óchi gia polí
ki ute gia típota spudeo.
Se tósi storgí mésa
na girevo egó giatí
ástorgi pethimiá;
Kimáse dípla mu, ángelé mu esí
i flóga svíni stis anásas su t`agéri
ki ékso ap`tin pórta ton matión su tin klistí
psáchno ki egó gia kápiu oniru to liméri.
Tha klápso aftí ti níchta
ma óchi gia polí
ki ute gia típota spudeo.
|