Πήρα απ’ τη νιότη χρώματα
κι απ’ την αγάπη νήμα
κι έπλεξα ένα όνειρο
όμορφο, μα τι κρίμα,
εσύ το ποδοπάτησες
στο πρώτο σου το βήμα.
Όμως θέλω τη ζωή μου να τη χαρώ
γι’ αυτό δεν τα πάω κόντρα με τον καιρό,
γι’ αυτό δεν τα πάω κόντρα με τον καιρό,
κι αν μου έφυγε μι’ αγάπη, άλλη θα βρω.
Στο περιβόλι της καρδιάς
με πλάνεψες και μπήκες.
Τα μύρα μου και τους ανθούς
στον έρωτά μου βρήκες,
πάτησες τα λουλούδια μου
και σαν τον κλέφτη βγήκες.
|
Píra ap’ ti nióti chrómata
ki ap’ tin agápi níma
ki épleksa éna óniro
ómorfo, ma ti kríma,
esí to podopátises
sto próto su to víma.
Όmos thélo ti zoí mu na ti charó
gi’ aftó den ta páo kóntra me ton keró,
gi’ aftó den ta páo kóntra me ton keró,
ki an mu éfige mi’ agápi, álli tha vro.
Sto perivóli tis kardiás
me plánepses ke bíkes.
Ta míra mu ke tus anthus
ston érotá mu vríkes,
pátises ta luludia mu
ke san ton kléfti vgíkes.
|