Πικρή που ‘ναι στο στόμα μου η μέρα
κι ύστερα έτσι όπως περπατώ
να ρίξω σαν τσιγάρο στον αγέρα
όσες συνήθειες σου κακές κρατώ
Κάθε μέρα σ’ αγαπούσα πιο πολύ
κάθε μέρα μ’ αγαπούσες και πιο λίγο
μας χωρίζανε δυο κόσμοι μακρινοί
γι’ αυτό πήρα την απόφαση να φύγω
Ξεπέρασα μαζί σου τη ζωή μου
κοντά σου προσπαθούσα να σταθώ
κουρέλι Θεέ μου κόντευα να γίνω
κι ακόμα πιο πολύ να σε ζητώ
Κάθε μέρα σ’ αγαπούσα πιο πολύ
κάθε μέρα μ’ αγαπούσες και πιο λίγο
μας χωρίζανε δυο κόσμοι μακρινοί
γι’ αυτό πήρα την απόφαση να φύγω
γι’ αυτό πήρα την απόφαση να φύγω
|
Pikrí pu ‘ne sto stóma mu i méra
ki ístera étsi ópos perpató
na ríkso san tsigáro ston agéra
óses siníthies su kakés krató
Káthe méra s’ agapusa pio polí
káthe méra m’ agapuses ke pio lígo
mas chorízane dio kósmi makrini
gi’ aftó píra tin apófasi na fígo
Ksepérasa mazí su ti zoí mu
kontá su prospathusa na stathó
kuréli Theé mu kónteva na gino
ki akóma pio polí na se zitó
Káthe méra s’ agapusa pio polí
káthe méra m’ agapuses ke pio lígo
mas chorízane dio kósmi makrini
gi’ aftó píra tin apófasi na fígo
gi’ aftó píra tin apófasi na fígo
|