|
Κάποιος να με άκουγε
Για να βοηθήσει
Τη στιγμή που χάθηκε
Χάθηκα κι εγώ
Να τον παρακάλαγε
Να ξαναγυρίσει
Κι όλη η γη να φώναζε
Πως τον αγαπώ
Πίκρα που δεν την αντέχω
Η φωνή μου έτρεμε
Ίδια μοίρα που σε παίρνει
Πίσω θα σε έφερνε
Πίκρα με έχεις πια κεράσει
Πες μου τι σου έκανα
Αν ποτέ σου με ξεχάσεις
Πιο καλά να πέθαινα
Την καρδιά σταμάτησα
Μόνη πως να ζήσω
Αφού δε σε ξέχασα
Ούτε το μπορώ
Όσο κι αν προσπάθησα
Την πληγή να κλείσω
Τον καημό δε σκότωσα
Μέσα απ’ το μυαλό
|
Kápios na me ákuge
Gia na voithísi
Ti stigmí pu cháthike
Cháthika ki egó
Na ton parakálage
Na ksanagirísi
Ki óli i gi na fónaze
Pos ton agapó
Píkra pu den tin antécho
I foní mu étreme
Ίdia mira pu se perni
Píso tha se éferne
Píkra me échis pia kerási
Pes mu ti su ékana
An poté su me ksechásis
Pio kalá na péthena
Tin kardiá stamátisa
Móni pos na zíso
Afu de se kséchasa
Oíte to boró
Όso ki an prospáthisa
Tin pligí na kliso
Ton kaimó de skótosa
Mésa ap’ to mialó
|
