Πιο καλά μη μου μιλάς,
η σιωπή πάντα πονάει πιο πολύ.
Πόνεσέ με και μη μ’ αγαπάς,
άνοιξέ μου πληγή.
Στη μοναξιά έμαθα να ζω
ξέχασα πια πως ν’ αγαπώ.
Πιο καλά,
φύγε από μένα μακριά
είμαι χαμένη ζαριά
μ’ έχει ληστέψει παλιά η αγάπη.
Πιο καλά,
φύγε μακριά
άνθρωπος δίχως καρδιά
είναι κρυφή μαχαιριά.
Και θα κοπείς…
Πιο καλά μη με κοιτάς,
προτιμώ ένα κομμάτι γυαλί.
Απ’ το βλέμμα αυτό που με κοιτάς,
σαν διωγμένο σκυλί.
Στην μοναξιά έμαθα να ζω
ξέχασα πια πως ν’ αγαπώ.
|
Pio kalá mi mu milás,
i siopí pánta ponái pio polí.
Pónesé me ke mi m’ agapás,
ániksé mu pligí.
Sti monaksiá ématha na zo
kséchasa pia pos n’ agapó.
Pio kalá,
fíge apó ména makriá
ime chaméni zariá
m’ échi listépsi paliá i agápi.
Pio kalá,
fíge makriá
ánthropos díchos kardiá
ine krifí macheriá.
Ke tha kopis…
Pio kalá mi me kitás,
protimó éna kommáti gialí.
Ap’ to vlémma aftó pu me kitás,
san diogméno skilí.
Stin monaksiá ématha na zo
kséchasa pia pos n’ agapó.
|