Πιο νωρίς ο χειμώνας ήρθε φέτος πιο νωρίς
και στην άμμο ξενυχτάω το καλοκαίρι
σαν πουλί μ’ ανοιγμένα τα φτερά σου
όπου να ’ναι θα φύγεις μακριά
Δεν κρατούν ποτέ πολύ
οι αγάπες που γεννιούνται πάνω στην αμμουδιά
πάντα πεθαίνουν με την πρώτη συννεφιά
Μα για μας η αγάπη ήταν τόσο δυνατή
που θ’ αντέξει και στο κρύο του χειμώνα
και μπορεί να σε βρω ξανά και τ’ άλλο καλοκαίρι
στην ίδια ακρογιαλιά
Θα μετρώ κάθε στιγμή ως την όμορφη την ώρα που θα σε ξαναδώ
γεια σου λοιπόν την αγάπη μου σου δίνω φυλαχτό
κι ως το άλλο καλοκαίρι σε αποχαιρετώ
|
Pio norís o chimónas írthe fétos pio norís
ke stin ámmo ksenichtáo to kalokeri
san pulí m’ anigména ta fterá su
ópu na ’ne tha fígis makriá
Den kratun poté polí
i agápes pu genniunte páno stin ammudiá
pánta pethenun me tin próti sinnefiá
Ma gia mas i agápi ítan tóso dinatí
pu th’ antéksi ke sto krío tu chimóna
ke bori na se vro ksaná ke t’ állo kalokeri
stin ídia akrogialiá
Tha metró káthe stigmí os tin ómorfi tin óra pu tha se ksanadó
gia su lipón tin agápi mu su díno filachtó
ki os to állo kalokeri se apocheretó
|