|
Τέλειες μέρες τέλειο δείλι
ροβολούν οι πλαγιές γελαστές
στο παράκτιο μπαράκι οι φίλοι
ανταμώνουν, ζυγώνουν οι γιορτές.
Μα που είν’ η Γκρέτα; Η Κατερίνα;
Πως μακραίνουν της λίστας αυτής
οι απόντες. Μα που είν’ ο Ηλίας
κι ο Πανάγος κι ο Μοσκώφ μου ο Κωστής;
Που είν’ ο Χρήστος; Και που είν’ ο Κρόκος;
Δεν αξιώθηκα να του το πω,
βλέπω κι ευγνωμονώ στο χρυσό δειλινό
το μουσείο σου το βυζαντινό.
Τίποτα θαρρώ δεν πεθαίνει
με τα ίδια ονόματα
κι άρτια τα σώματα
θ’ ανεβούμε φωταγωγημένοι
μέσ’ απ’ τις κατάλευκες οξιές.
Μα η γλυκιά η θυσία δε θ’ ανεβεί
έξω απ’ των θνητών τη γη
πώς να προσφερθεί στον άλλο, δε θα ‘χει οδό
μόνη σου ευκαιρία εδώ.
Που είν’ η Γκρέτα; Η Κατερίνα;
Το ακορντεόν μελωδίες σκορπάει
και η θάλασσα πλάι στο κατάστρωμα σκάει
κι ένας ένας μακραίνει και πάει.
Απ’ τον τελευταίο μου δίσκο
πλήθυναν οι απώλειες
κι ανταμώνουμε όλοι λες
γύρω απ’ του αρνιού τον οβελίσκο
πλάι στις νεαρές τριανταφυλλιές.
Με του Χατζηδάκι την κοίμηση
άστραψε η ζωή μισή
τρέχει μέσα στην παράφορη Άνοιξη
του αιώνα η τελευταία κραυγή.
Και τη φέρνει ο αέρας
δίδου ημίν εκτυπώτερον Σου
Βασιλιά της ανέσπερης μέρας
μετασχείν της βασιλείας Σου.
Μηλαράκι στο κρασάκι
του πολέμου φωνές μακρινές
είν’ απόψε ο ουρανός ένας ωκεανός
τριαντάφυλλα κι ευχές γιορτινές.
|
Télies méres télio dili
rovolun i plagiés gelastés
sto paráktio baráki i fíli
antamónun, zigónun i giortés.
Ma pu in’ i Gkréta; I Katerína;
Pos makrenun tis lístas aftís
i apóntes. Ma pu in’ o Ilías
ki o Panágos ki o Moskóf mu o Kostís;
Pu in’ o Chrístos; Ke pu in’ o Krókos;
Den aksióthika na tu to po,
vlépo ki evgnomonó sto chrisó dilinó
to musio su to vizantinó.
Típota tharró den petheni
me ta ídia onómata
ki ártia ta sómata
th’ anevume fotagogiméni
més’ ap’ tis katálefkes oksiés.
Ma i glikiá i thisía de th’ anevi
ékso ap’ ton thnitón ti gi
pós na prosferthi ston állo, de tha ‘chi odó
móni su efkería edó.
Pu in’ i Gkréta; I Katerína;
To akornteón melodíes skorpái
ke i thálassa plái sto katástroma skái
ki énas énas makreni ke pái.
Ap’ ton telefteo mu dísko
plíthinan i apólies
ki antamónume óli les
giro ap’ tu arniu ton ovelísko
plái stis nearés triantafilliés.
Me tu Chatzidáki tin kimisi
ástrapse i zoí misí
tréchi mésa stin paráfori Άniksi
tu eóna i teleftea kravgí.
Ke ti férni o aéras
dídu imín ektipóteron Su
Oasiliá tis anésperis méras
metaschin tis vasilias Su.
Milaráki sto krasáki
tu polému fonés makrinés
in’ apópse o uranós énas okeanós
triantáfilla ki efchés giortinés.
|
