Εγώ είμαι αυτός που στα πατώματα ξυπνούσα
εγώ είμαι αυτός που ως αργά τηλεφωνούσα
εγώ είμαι αυτός, ξέρω δεν μοιάζω ακριβώς
μα είμαι απλός ότι έχεις δώσει και έχεις πάρει
και ότι δεν άγγιξε ο δύσκολος καιρός.
Κοίτα με πετάω, κοίτα να μαθαίνεις
ένα εμπόδιο ήσουνα απλώς,
κοίτα με πετάω δε σε ακουμπάω
και στο κόκκινο απλά σε προσπερνώ
γιατί έκρυβε η ψυχή μου
πληγωμένο αετό, πληγωμένο αετό
Μια καρδιά είχα για ασπίδα και πονούσα
ένα κενό μες την ψυχή σου πολεμούσα
βλέμμα σκυφτό και με περνούσες για τρελό
και ήμουν απλώς μια σκιά που κυνηγούσε
μα δεν τον πρόλαβε τον άλλο μου εαυτό
Κοίτα με πετάω, κοίτα να μαθαίνεις
ένα εμπόδιο ήσουνα απλώς,
κοίτα με πετάω δε σε ακουμπάω
και στο κόκκινο απλά σε προσπερνώ
γιατί έκρυβε η ψυχή μου
πληγωμένο αετό, πληγωμένο αετό
|
Egó ime aftós pu sta patómata ksipnusa
egó ime aftós pu os argá tilefonusa
egó ime aftós, kséro den miázo akrivós
ma ime aplós óti échis dósi ke échis pári
ke óti den ángikse o dískolos kerós.
Kita me petáo, kita na mathenis
éna ebódio ísuna aplós,
kita me petáo de se akubáo
ke sto kókkino aplá se prospernó
giatí ékrive i psichí mu
pligoméno aetó, pligoméno aetó
Mia kardiá icha gia aspída ke ponusa
éna kenó mes tin psichí su polemusa
vlémma skiftó ke me pernuses gia treló
ke ímun aplós mia skiá pu kiniguse
ma den ton prólave ton állo mu eaftó
Kita me petáo, kita na mathenis
éna ebódio ísuna aplós,
kita me petáo de se akubáo
ke sto kókkino aplá se prospernó
giatí ékrive i psichí mu
pligoméno aetó, pligoméno aetó
|