Ποιο τρεχαντήρι πήρες αγάπη μου
για ακρογιαλιά του νοτιά
κι ο Ποσειδώνας κρύβει στα βάθη του
του ωκεανού το χιονιά.
Ποιος Ποσειδώνας, ποιος Θεός
για μένα είναι κακός
και σκάβει γη και ουρανό
στα κύματα να μη σε βρω, να μη ζω.
Ποιο τρεχαντήρι και με ποιον άνεμο
φεύγεις χωρίς γυρισμό
και τ’ όνειρό μου βούλιαξες τύχη μου
στου χωρισμού τον χαμό.
Τάμα θα κάνω μια ζωή
θάλασσα να αγαπάς
μέσα στα κόντρα των καιρών
γιορτή να γίνει με μιας ο χιονιάς
Ποιο τρεχαντήρι χάθηκε κι έχασα
το γέλιο και τη χαρά
καραβοκύρη στρίφ’ το τιμόνι σου
και πάμε για τη στεριά.
Πριν να πεθάνω να χαρώ
τον ξάστερο τον ουρανό
πριν να πεθάνω να χαρώ
το γιορτινό το δειλινό.
|
Pio trechantíri píres agápi mu
gia akrogialiá tu notiá
ki o Posidónas krívi sta váthi tu
tu okeanu to chioniá.
Pios Posidónas, pios Theós
gia ména ine kakós
ke skávi gi ke uranó
sta kímata na mi se vro, na mi zo.
Pio trechantíri ke me pion ánemo
fevgis chorís girismó
ke t’ óniró mu vuliakses tíchi mu
stu chorismu ton chamó.
Táma tha káno mia zoí
thálassa na agapás
mésa sta kóntra ton kerón
giortí na gini me mias o chioniás
Pio trechantíri cháthike ki échasa
to gélio ke ti chará
karavokíri stríf’ to timóni su
ke páme gia ti steriá.
Prin na petháno na charó
ton ksástero ton uranó
prin na petháno na charó
to giortinó to dilinó.
|