Καμιά απάντηση
δεν πήρα απ’ την καρδιά σου εγώ.
Τι κι αν προσπάθησα,
τα λόγια πέφτουν στο κενό.
Η ώρα μία, ζωή καμία.
Ποιος ξύνει τις πληγές,
καίει δυο ζωές;
Αν εσύ δεν είσαι εκείνος
τότε πες μου:
Ποιος κλέβει τη χαρά,
φεύγει μακριά;
Αν εσύ δεν είσαι εκείνος,
τότε πες μου:
Ποιος;
Κρατάς απόσταση,
υπάρχεις, μα δεν είσαι εδώ.
Στο άδειο βλέμμα σου
το τέλος είν’ οριστικό.
Πληγή το χάδι μες στο σκοτάδι.
|
Kamiá apántisi
den píra ap’ tin kardiá su egó.
Ti ki an prospáthisa,
ta lógia péftun sto kenó.
I óra mía, zoí kamía.
Pios ksíni tis pligés,
kei dio zoés;
An esí den ise ekinos
tóte pes mu:
Pios klévi ti chará,
fevgi makriá;
An esí den ise ekinos,
tóte pes mu:
Pios;
Kratás apóstasi,
ipárchis, ma den ise edó.
Sto ádio vlémma su
to télos in’ oristikó.
Pligí to chádi mes sto skotádi.
|