|
Μα ποιος τα εξαίσια ανέκδοτα σκαρώνει
Άιντε πως τα σκέπτεται, ποιο δρόμο κατοικεί
Η ανωνυμία του τι πράγμα φανερώνει
Πως ξεφυτρώνει του γέλιου η μουσική
Είχα έναν γέροντα που κάποτε πετούσε
αεροπόρος στου αιώνα τις αρχές
στα τέλη του όμως τρωγλοδύτης που επαιτούσε,
χαμογελούσε και μου απαντούσε:
«Φυλακισμένοι εκεί που εκτίουν την ποινή τους
παιδιά θητεύοντα τη νύχτα στη σκοπιά
και κάτι άρρωστοι που ακούς μες στη φωνή τους
την ζωντανή τους, την πλούσια μοναξιά.
Λοιπόν μπουντρούμι, νοσηλεία και στρατώνα
και δώσ’ του ανέκδοτα», απεφάνθη ο παππούς.
Μιλλένιουμ δε θα δει ετούτο το χειμώνα,
σε ποιον αιώνα είσαι εσύ που μας ακούς
Βελλούδιος Θάνος είχε την επωνυμία
έχω ένα όνομα κι εγώ μα τι μ’ αυτό
Μες στην κοινή μας τελική ανωνυμία
σκιρτά η αιτία για όλα τ’ αστεία.
Κι απ’ της κουτσής κιθάρας μου τη μαύρη νότα
σκάει το γελάκι της η αθάνατη πνοή
για να ανταμώνουμε αθώοι μες στα φώτα
ενώ σαν πρώτα, σκοτάδι είν’ η ζωή.
|
Ma pios ta eksesia anékdota skaróni
Άinte pos ta sképtete, pio drómo katiki
I anonimía tu ti prágma faneróni
Pos ksefitróni tu géliu i musikí
Icha énan géronta pu kápote petuse
aeropóros stu eóna tis archés
sta téli tu ómos troglodítis pu epetuse,
chamogeluse ke mu apantuse:
«Filakisméni eki pu ektíun tin piní tus
pediá thitevonta ti níchta sti skopiá
ke káti árrosti pu akus mes sti foní tus
tin zontaní tus, tin plusia monaksiá.
Lipón buntrumi, nosilia ke stratóna
ke dós’ tu anékdota», apefánthi o pappus.
Millénium de tha di etuto to chimóna,
se pion eóna ise esí pu mas akus
Oelludios Thános iche tin eponimía
écho éna ónoma ki egó ma ti m’ aftó
Mes stin kiní mas telikí anonimía
skirtá i etía gia óla t’ astia.
Ki ap’ tis kutsís kitháras mu ti mavri nóta
skái to geláki tis i athánati pnoí
gia na antamónume athói mes sta fóta
enó san próta, skotádi in’ i zoí.
|
