Ποιος κουμανταίρνει τσι χαρές, ποιος είναι αυτός που κρίνει,
και πέμπει αλλού με το σωρό κι αλλού θρουλί δε δίνει;
Κοντό κι ίντα ‘ναι η ζωή και ποιο ’ναι το μυστικό τζη;
Είναι φορές που η χαρά κιη πρίκα σοζυγιάζει
και το καλό με το κακό συμπορπατεί και μοιάζει
κι υπάρχει η στράτα του καημού, τση πρίκας και τσ’ οδύνης
κι απάνω στσ’ ίδιες πατουχιές και τη χαρά διακρίνεις.
Θε μου και γιάιντα τη χαρά, πάντα με τέθοιο τρόπο
σοζυγιασμένη με καημούς, την πέμπεις των αθρώπω;
|
Pios kumanterni tsi charés, pios ine aftós pu kríni,
ke pébi allu me to soró ki allu thrulí de díni;
Kontó ki ínta ‘ne i zoí ke pio ’ne to mistikó tzi;
Ine forés pu i chará kii príka sozigiázi
ke to kaló me to kakó siborpati ke miázi
ki ipárchi i stráta tu kaimu, tsi príkas ke ts’ odínis
ki apáno sts’ ídies patuchiés ke ti chará diakrínis.
The mu ke giáinta ti chará, pánta me téthio trópo
sozigiasméni me kaimus, tin pébis ton athrópo;
|