Ποιος θα το πίστευε | Pios tha to písteve

Πήρα στα χέρια μου το πρόσωπό σου το μικρό
κι έσκυψα απ’ το στόμα σου να πιω,

Ποιος θα το πίστευε, αυτό το στόμα το γλυκό
πως θα `σταζε του πόνου το πιοτό.

Πήρα τα χέρια σου, αυτά τα κάτασπρα φτερά
για να τα κάνω αγκαλιά.

Ποιος θα το πίστευε, πως δυο χεράκια σαν κι αυτά
θα πλέκαν της ζωής μου τη θηλιά.

Προσπαθώ απελπισμένα να ξεφύγω από σένα,
όμως δεν μπορώ να σ’ απαρνηθώ,
αφού για σένα μόνο ζω.

Píra sta chéria mu to prósopó su to mikró
ki éskipsa ap’ to stóma su na pio,

Pios tha to písteve, aftó to stóma to glikó
pos tha `staze tu pónu to piotó.

Píra ta chéria su, aftá ta kátaspra fterá
gia na ta káno agkaliá.

Pios tha to písteve, pos dio cherákia san ki aftá
tha plékan tis zoís mu ti thiliá.

Prospathó apelpisména na ksefígo apó séna,
ómos den boró na s’ aparnithó,
afu gia séna móno zo.