Η νύχτα βροχερή
Ούτε φως ούτε κερί
Άκουσα στην κλειδαριά
Το νυστέρι σου βοριά
Ποιος Θεός το θέλησε
Κι έκλεισαν οι δρόμοι
Η ζωή σταμάτησε
Σ’ ένα σταυροδρόμι
Η νύχτα σκοτεινή
Δεν ακούγεται φωνή
Έλα γιε της αστραπής
Την αλήθεια να μας πεις
Μέρα νύχτα ξεκινάμε
Μα δεν ξέρουμε που πάμε
Κι ένα μάτι πάντα μας κοιτά
Κάποιος άλλος μας ορίζει
Και στον κόσμο που γυρίζει
Το σχοινί της μοίρας μας κρατά
|
I níchta vrocherí
Oíte fos ute kerí
Άkusa stin klidariá
To nistéri su voriá
Pios Theós to thélise
Ki éklisan i drómi
I zoí stamátise
S’ éna stavrodrómi
I níchta skotiní
Den akugete foní
Έla gie tis astrapís
Tin alíthia na mas pis
Méra níchta ksekináme
Ma den ksérume pu páme
Ki éna máti pánta mas kitá
Kápios állos mas orízi
Ke ston kósmo pu girízi
To schiní tis miras mas kratá
|