|
Πολλά ‘ν’ τση φύσης τα κρυφά κι άθρωπος δε γνωρίζει
ποιος είν’ αυτός με μαστοριά π’ όλα τα κανονίζει
και τίνος κατεχάρη νου, ποιας μπορεμένης κρίσης
είναι τ’ αθρώπου το πλοκιό κι η στερμενιά τση φύσης.
Αέρας, χώμα και νερό κι ό,τι στη γη φυτρώνει
κι ό,τι ζωή ‘ναι στη στεριά κι η θάλασσα ό,τι χώνει
είναι του χρόνου θέλημα, είναι τση τύχης γέννα
κι από τσ’ ανάγκης την κοιλιά μ’ απομονή βγαρμένα.
Ζευγαρωμένα δυο και δυο κι ομάδι ταιριασμένα
και μοναχό δε βρίνεται πράμα στη γη κιανένα.
Η θάλασσα ‘χει τη στεριά, τα δέντρα, τον αέρα,
τ’ ασερνικό ‘χει θηλυκό κι η νύχτα την ημέρα.
Κι απ’ όσα η φύση κι ο καιρός εχτίσανε κι επλάσα
κι απ’ όσα μέλλεται να ‘ρθουν κι απ` όλα που πέρασα,
πλια δύναμη `χει και χαρά και πλιο όμορφο τερτίπι
το πρώτο πρώτο τρέμουλο τσ’ αγάπης καρδιοχτύπι.
|
Pollá ‘n’ tsi físis ta krifá ki áthropos de gnorízi
pios in’ aftós me mastoriá p’ óla ta kanonízi
ke tínos katechári nu, pias boreménis krísis
ine t’ athrópu to plokió ki i stermeniá tsi físis.
Aéras, chóma ke neró ki ó,ti sti gi fitróni
ki ó,ti zoí ‘ne sti steriá ki i thálassa ó,ti chóni
ine tu chrónu thélima, ine tsi tíchis génna
ki apó ts’ anágkis tin kiliá m’ apomoní vgarména.
Zevgaroména dio ke dio ki omádi teriasména
ke monachó de vrínete práma sti gi kianéna.
I thálassa ‘chi ti steriá, ta déntra, ton aéra,
t’ asernikó ‘chi thilikó ki i níchta tin iméra.
Ki ap’ ósa i físi ki o kerós echtísane ki eplása
ki ap’ ósa méllete na ‘rthun ki ap` óla pu pérasa,
plia dínami `chi ke chará ke plio ómorfo tertípi
to próto próto trémulo ts’ agápis kardiochtípi.
|
