|
Όλες οι ιδέες μου για σένα
γυρίζουνε απόψε στο μυαλό
η πίκρα το παράπονο το ψέμα
το τίποτα που μ’ άφησες να ζω
Έπεσα στα μάτια σου να κλαίω
μεσάνυχτα να σου τηλεφωνώ
τα ίδια και τα ίδια να σου λέω
και πρόσχημα να ψάχνω να σε δω
Πονάνε τα λόγια σου
πονάνε τα λάθη σου πονάνε
Πονάνε τα λόγια σου
πονάνε οι πράξεις σου πονάνε
κι οι ώρες δεν περνάνε
Είναι εφιάλτης η συνήθεια
μα έφυγες και πίσω δεν κοιτάς
θα ήθελα να ήξερα αλήθεια
αν ήσουνα Χριστός ή Βαραββάς
Παρ όλη την αγάπη που μου είχες
παρ’ όλα όσα ζήσαμε μαζί
δε γίνεται να σμίξουνε δυο τύχες
αν ένας είν’ εδώ κι άλλος εκεί
|
Όles i idées mu gia séna
girízune apópse sto mialó
i píkra to parápono to pséma
to típota pu m’ áfises na zo
Έpesa sta mátia su na kleo
mesánichta na su tilefonó
ta ídia ke ta ídia na su léo
ke próschima na psáchno na se do
Ponáne ta lógia su
ponáne ta láthi su ponáne
Ponáne ta lógia su
ponáne i práksis su ponáne
ki i óres den pernáne
Ine efiáltis i siníthia
ma éfiges ke píso den kitás
tha íthela na íksera alíthia
an ísuna Christós í Oaravvás
Par óli tin agápi pu mu iches
par’ óla ósa zísame mazí
de ginete na smíksune dio tíches
an énas in’ edó ki állos eki
|
