|
Σε άσπρο κρεβάτι μ’ ένα ξένο σώμα
Ακόμα διαβάζω το ζεστό σου χρώμα
Στα άσκοπα χάδια με βγάλαν οι δρόμοι
Και κάθε κομμάτι σου πονάει ακόμη
Γυρεύω το κάτι στα λευκά σεντόνια
Λίγο απ’ την αγάπη που κρύβω στα χρόνια
Μα λείπεις και όλα σαν ψεύτικα μοιάζουν
Και ξέρεις τα ψέματα ποτέ δεν σ’ αλλάζουν
Πονάω που πρέπει την πόρτα να κλείσω
Και ό,τι κι αν λάτρεψα απ’ έξω να αφήσω
Πονάω που λείπεις και πάντα θυμίζω
Στο νου μου πως χάνεσαι
Κι εγώ συνηθίζω.
Στο άσπρο κρεβάτι μαζεύω κομμάτια
Κι οι σκέψεις γεμίζουν με δάκρυα τα μάτια
Πως άλλαξαν όλα, στιγμή δεν πιστεύω
Και με εφιάλτες του χθες, ακόμα παλεύω.
Με το άρωμα σου κοντά μου σε φέρνω
Εικόνες χαρίζει και πάνω τους γέρνω
Το ξέρω δεν πρέπει με σκιές να μένω
Μα έλα που μόνο μ΄αυτές μπορώ κι ανασαίνω.
Πονάω που πρέπει την πόρτα να κλείσω
Και ό,τι κι αν λάτρεψα απ’ έξω να αφήσω
Πονάω που λείπεις και πάντα θυμίζω
Στο νου μου πως χάνεσαι
Κι εγώ συνηθίζω.
|
Se áspro kreváti m’ éna kséno sóma
Akóma diavázo to zestó su chróma
Sta áskopa chádia me vgálan i drómi
Ke káthe kommáti su ponái akómi
Girevo to káti sta lefká sentónia
Lígo ap’ tin agápi pu krívo sta chrónia
Ma lipis ke óla san pseftika miázun
Ke kséris ta psémata poté den s’ allázun
Ponáo pu prépi tin pórta na kliso
Ke ó,ti ki an látrepsa ap’ ékso na afíso
Ponáo pu lipis ke pánta thimízo
Sto nu mu pos chánese
Ki egó sinithízo.
Sto áspro kreváti mazevo kommátia
Ki i sképsis gemízun me dákria ta mátia
Pos állaksan óla, stigmí den pistevo
Ke me efiáltes tu chthes, akóma palevo.
Me to ároma su kontá mu se férno
Ikónes charízi ke páno tus gérno
To kséro den prépi me skiés na méno
Ma éla pu móno m΄aftés boró ki anaseno.
Ponáo pu prépi tin pórta na kliso
Ke ó,ti ki an látrepsa ap’ ékso na afíso
Ponáo pu lipis ke pánta thimízo
Sto nu mu pos chánese
Ki egó sinithízo.
|
