|
Στην αγορά παγιδευμένοι ποντικοί
νύχτα στην Tσιμισκή, μες στον αέρα
γλιστράς δεξιά μου κρύα αναπνοή
πριν από χρόνια ζούσαμε ‘δω πέρα.
Σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό σ’ αναζητώ
τη μυρωδιά σου πιάνω με το σώμα
αν είν’ ο κόσμος μου τρελός τι να σου πω;
αν κάνω λάθος το ρυθμό σ’ ακολουθώ.
Bουλιάζουμε σιγά
κι αυτός ο δρόμος δε μας πάει πουθενά
σ’ αγγίζω στο βυθό κι αναρριγώ.
Ξαπλώνουμε βαριά
κι ο έρωτας μας κουβαλά
στα νύχια του μας παίρνει και μας σέρνει.
Πίσω απ’ τις γρίλιες στέκει ο θυρωρός
και τη φτωχή ζωή του ανακατεύει
μας υποπτεύεται βουβά ο διπλανός·
ποιος ξέρει η κυρα Bάσω τι μας σέρνει!
Mες στη γλυκιά φωνή της κρύβει μια θηλιά
και μες στα πόδια της φωτιά που αναστατώνει
τα βράδια κατεβαίνει αγκαλιά στο σατανά
και το πρωί στο ισόγειο καμαρώνει.
Xοντρή καρδιά μου, βουτηγμένη στο πιοτό
ποιος μάγκας σ’ έχει φτύσει και μου γνέφεις
την έκανες μια μέρα από ‘δ’
και να ‘σαι πάλι εδώ, πάλι εδώ…
Έλα κοντά και σώπα, μη μιλάς
τόσα χρονάκια ψάχνεις την αγάπη
μα τόση λάσπη που στην πλάτη κουβαλάς
τέτοια σου μάραναν ανόητη απάτη.
Kοίτα και γύρω σου γάτοι του κερατά
και πες μου πόσο αξίζει η κάθε μέρα
δεν επενδύεται η αγάπη φουκαρά
ψάξε καλύτερα, κάτι θα βρεις πιο πέρα.
Bουλιάζουμε σιγά
κι αυτός ο δρόμος δε μας πάει πουθενά,
σ’ αγγίζω στο βυθό κι αναρριγώ
Ξαπλώνουμε βαριά
κι ο έρωτας μας κουβαλά
στα νύχια του μας παίρνει και μας σέρνει.
|
Stin agorá pagidevméni pontiki
níchta stin Tsimiskí, mes ston aéra
glistrás deksiá mu kría anapnoí
prin apó chrónia zusame ‘do péra.
S’ éna domátio skotinó s’ anazitó
ti mirodiá su piáno me to sóma
an in’ o kósmos mu trelós ti na su po;
an káno láthos to rithmó s’ akoluthó.
Buliázume sigá
ki aftós o drómos de mas pái puthená
s’ angizo sto vithó ki anarrigó.
Ksaplónume variá
ki o érotas mas kuvalá
sta níchia tu mas perni ke mas sérni.
Píso ap’ tis grílies stéki o thirorós
ke ti ftochí zoí tu anakatevi
mas ipoptevete vuvá o diplanós·
pios kséri i kira Báso ti mas sérni!
Mes sti glikiá foní tis krívi mia thiliá
ke mes sta pódia tis fotiá pu anastatóni
ta vrádia kateveni agkaliá sto sataná
ke to pri sto isógio kamaróni.
Xontrí kardiá mu, vutigméni sto piotó
pios mágkas s’ échi ftísi ke mu gnéfis
tin ékanes mia méra apó ‘d’
ke na ‘se páli edó, páli edó…
Έla kontá ke sópa, mi milás
tósa chronákia psáchnis tin agápi
ma tósi láspi pu stin pláti kuvalás
tétia su máranan anóiti apáti.
Kita ke giro su gáti tu keratá
ke pes mu póso aksízi i káthe méra
den ependíete i agápi fukará
psákse kalítera, káti tha vris pio péra.
Buliázume sigá
ki aftós o drómos de mas pái puthená,
s’ angizo sto vithó ki anarrigó
Ksaplónume variá
ki o érotas mas kuvalá
sta níchia tu mas perni ke mas sérni.
|
