Μέσα στου αφέντη το αρχοντικό,
είπανε πως είδαν έναν ποντικό,
το τυρί πως τρώει απ’ τη ντενέκα του,
και γλυκοκοιτάζει τη γυναίκα του.
«Τρέξτε αδέρφια, τρέξτε παιδιά,
με μεγάλα ξύλα και χοντρά ραβδιά»
Ψάχνοντας το σπίτι νυχτωθήκαμε,
μα τον ποντικό δεν τονε βρήκαμε.
Τότε είπ’ ο αφέντης «είναι φανερό,
πως αυτά τα ζωα πόλεμο ιερό
μα κηρύξαν» κι άλλους τους συγκίνησε,
κι άλλους με τον φόβο τους παρακίνησε.
«Και θα σας πουλήσω γάτες τρομερές,
με μεγάλα νύχια και χοντρές ουρές»
είπε ο αφέντης, κι έτσι γίνηκε,
και κανείς απ’ όλους δεν αρνήθηκε.
Κάτω στα χωράφια κλαιν’ οι κοπελιές,
που θωρούν στο χώμα αηδονοφωλιές,
και μικρά πουλάκια κάτω άψυχα,
από τ’ άλλα ζώα τα εφτάψυχα.
«Όμως ο αγώνας θα συνεχιστεί,
μέχρι ο εχθρός μας να παραδοθεί!
Ναι, για την ειρήνη όλα γίνονται
και αδέρφια οι γάτες, που αμύνονται»
Πέρασαν τα χρόνια και τ’ αφεντικό,
κάνει συμμαχία με τον ποντικό…
«Ο εχθρός ο νέος είν’ οι γάτες μας,
που ψηλά ανεβήκαν με τις πλάτες μας»
«Μη λιποψυχάτε» κράζει μια φωνή,
«ξέρετε, ο αφέντης πως για μας πονεί,
και θα φέρει απόψε ν’ αγοράσουμε
σκύλους και τη μπόρα να περάσουμε»
Μάθαμε στο τέλος πως τ’ αφεντικό,
είναι ένας κι ίδιος με τον ποντικό,
ίδιος με τον γάτη και τον σκύλο μας,
πως τον αγαπούμε, αυτόν τον φίλο μας
|
Mésa stu afénti to archontikó,
ipane pos idan énan pontikó,
to tirí pos trói ap’ ti ntenéka tu,
ke glikokitázi ti gineka tu.
«Trékste adérfia, trékste pediá,
me megála ksíla ke chontrá ravdiá»
Psáchnontas to spíti nichtothíkame,
ma ton pontikó den tone vríkame.
Tóte ip’ o aféntis «ine faneró,
pos aftá ta zoa pólemo ieró
ma kiríksan» ki állus tus sigkínise,
ki állus me ton fóvo tus parakínise.
«Ke tha sas pulíso gátes tromerés,
me megála níchia ke chontrés urés»
ipe o aféntis, ki étsi ginike,
ke kanis ap’ ólus den arníthike.
Káto sta choráfia klen’ i kopeliés,
pu thorun sto chóma aidonofoliés,
ke mikrá pulákia káto ápsicha,
apó t’ álla zóa ta eftápsicha.
«Όmos o agónas tha sinechisti,
méchri o echthrós mas na paradothi!
Ne, gia tin iríni óla ginonte
ke adérfia i gátes, pu amínonte»
Pérasan ta chrónia ke t’ afentikó,
káni simmachía me ton pontikó…
«O echthrós o néos in’ i gátes mas,
pu psilá anevíkan me tis plátes mas»
«Mi lipopsicháte» krázi mia foní,
«ksérete, o aféntis pos gia mas poni,
ke tha féri apópse n’ agorásume
skílus ke ti bóra na perásume»
Máthame sto télos pos t’ afentikó,
ine énas ki ídios me ton pontikó,
ídios me ton gáti ke ton skílo mas,
pos ton agapume, aftón ton fílo mas
|