|
Το κύμα παρακάλεσα και μου ’δωσε γαλάζιο
Για να φτιάξω ένα πορτραίτο
Αυτά που τόσο αγάπησα μα χάλασα τ’ αλλάζω
Στο πανί τα καταθέτω
Θα βάλω κάτι φωτεινό, κατάλευκη εκδίκηση
Για όσους με πληγώνουν
Και όσο για το κόκκινο έχω καρδιά μ’ εγγύηση
Μα επισκευή πληρώνουν
Δεν περιμένω άλλο
Αρχίζοντας απ’ το μηδέν
Δεν έχω και πολλά να χάσω
Δεν περιμένω άλλο
Τα “μη” τα “όχι” και τα “δεν”
Τα σβήνω απ’ το πορτραίτο μου
Για πάντα να ησυχάσω
Το μέλλον μου αλλάζω
Τ’ αστέρια μου χαρίσανε για φόντο στο πορτραίτο μου
Ένα κομμάτι σύμπαν
Τα χρώματα μεθύσανε και τώρα στο πινέλο μου
Όλα μαζί μπλεχτήκαν
|
To kíma parakálesa ke mu ’dose galázio
Gia na ftiákso éna portreto
Aftá pu tóso agápisa ma chálasa t’ allázo
Sto paní ta katathéto
Tha válo káti fotinó, katálefki ekdíkisi
Gia ósus me pligónun
Ke óso gia to kókkino écho kardiá m’ engiisi
Ma episkeví plirónun
Den periméno állo
Archízontas ap’ to midén
Den écho ke pollá na cháso
Den periméno állo
Ta “mi” ta “óchi” ke ta “den”
Ta svíno ap’ to portreto mu
Gia pánta na isicháso
To méllon mu allázo
T’ astéria mu charísane gia fónto sto portreto mu
Έna kommáti síban
Ta chrómata methísane ke tóra sto pinélo mu
Όla mazí blechtíkan
|
