Άκρα του τάφου σιωπή | Άkra tu táfu siopí

Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.

Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει.

“Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ’ έχω εγώ στο χέρι;
Οπού ‘σύ μου ‘γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει”.

Άkra tu táfu siopí ston kábo vasilevi.
Lali pulí, perni spirí ki i mána to zilevi.

Ta mátia i pina emavrise sta mátia i mána mnéi
stéki o Suliótis o kalós parámera ke klei.

“Έrmo tuféki skotinó, ti s’ écho egó sto chéri;
Opu ‘sí mu ‘gines varí ki o Agarinós to kséri”.