|
Πόσα ζήσαμε μαζί
πιασμένοι από το χέρι σαν θυμηθείς
μες στον ήλιο, στη βροχή
έλα σαν περιστέρι για να με βρεις.
Μας προσμένει από καιρό
γαλάζιο ακρογιάλι, γλυκό πρωί
σ’ έναν κόσμο φωτεινό
να σμίξουμε και πάλι μ’ ένα φιλί.
Κάποιες όμορφες στιγμές
αφήσαμε να σβήσουν χωρίς σκοπό
μας προσμένουνε χαρές
ξανά να μας χαρίσουν τον ουρανό.
Ζέστανέ μου αν μπορείς
τα κρύα μου τα χέρια για μια στιγμή
κι ούτε λέξη μη μου πεις
μας ξέρουνε τ’ αστέρια κι οι ουρανοί.
|
Pósa zísame mazí
piasméni apó to chéri san thimithis
mes ston ílio, sti vrochí
éla san peristéri gia na me vris.
Mas prosméni apó keró
galázio akrogiáli, glikó pri
s’ énan kósmo fotinó
na smíksume ke páli m’ éna filí.
Kápies ómorfes stigmés
afísame na svísun chorís skopó
mas prosménune charés
ksaná na mas charísun ton uranó.
Zéstané mu an boris
ta kría mu ta chéria gia mia stigmí
ki ute léksi mi mu pis
mas ksérune t’ astéria ki i urani.
|
