Πόσο λίγο μ’ αγαπάς
Τώρα το ανακαλύπτω
Τώρα που με παρατάς
Πεταλούδα που πετάς
Έξω απ’ το δικό μου κήπο
Πόσο λίγο μ’ αγαπάς
Πόσο έντονα το νιώθω
Μες στα μάτια με κοιτάς
Τώρα που ποδοπατάς
Ό,τι μου ‘χει μείνει όρθιο
Τη νύχτα που σε γνώρισα
Στον πόνο ανηφόρισα
Που μ’ έστειλες να πάω
Τη νύχτα που σε γνώρισα
Εκείνη κατηγόρησα
Εσένα σ’ αγαπάω…
Κι έχω γίνει χώμα ξερό
Κι έχω τόση δίψα να πιω
Μια σταγόνα…
Κι έχω γίνει άρρωστο φως
Σ’ όλα τα σκοτάδια εμπρός
Του χειμώνα…
Πόσο λίγο μ’ αγαπάς
Δε μπορώ να το πιστέψω
Πόσο εύκολα ξεχνάς
Πόσο εύκολα σκορπάς
Ό,τι πάω να μαζέψω
Πόσο λίγο μ’ αγαπάς
Παραπάνω δεν αξίζω;
Άσε μη μου απαντάς
Την αξία πως μετράς
Ούτε θέλω να γνωρίζω…
|
Póso lígo m’ agapás
Tóra to anakalípto
Tóra pu me paratás
Petaluda pu petás
Έkso ap’ to dikó mu kípo
Póso lígo m’ agapás
Póso éntona to niótho
Mes sta mátia me kitás
Tóra pu podopatás
Ό,ti mu ‘chi mini órthio
Ti níchta pu se gnórisa
Ston póno anifórisa
Pu m’ éstiles na páo
Ti níchta pu se gnórisa
Ekini katigórisa
Eséna s’ agapáo…
Ki écho gini chóma kseró
Ki écho tósi dípsa na pio
Mia stagóna…
Ki écho gini árrosto fos
S’ óla ta skotádia ebrós
Tu chimóna…
Póso lígo m’ agapás
De boró na to pistépso
Póso efkola ksechnás
Póso efkola skorpás
Ό,ti páo na mazépso
Póso lígo m’ agapás
Parapáno den aksízo;
Άse mi mu apantás
Tin aksía pos metrás
Oíte thélo na gnorízo…
|