Κοιτώ το φεγγάρι
Να κλαίει που χάνομαι
“Κουράγιο”, μου λέει
Μα πόνο αισθάνομαι
Του ζητάω μια χάρη, να σου πει
Να γυρίσεις, μην αργήσεις
Πόσο μου λείπει η αγκαλιά σου, πόσο
Μοιάζουν μακριά σου όλα μελαγχολικά
Πόσο μου έλειψες, να ξέρεις, πόσο
Τις κρύες νύχτες που με πνίγει η μοναξιά
Σε θέλω κοντά μου
Μονάχα σε νοιάζομαι
Μακριά σου υποφέρω
Πολύ σε χρειάζομαι
Τι κι αν είσαι μακριά μου
Θέλω εδώ να γυρίσεις, μην αργήσεις
Πόσο μου λείπει η αγκαλιά σου, πόσο
Μοιάζουν μακριά σου όλα μελαγχολικά
Πόσο μου έλειψες να ξέρεις πόσο
Τις κρύες νύχτες που με πνίγει η μοναξιά
|
Kitó to fengári
Na klei pu chánome
“Kurágio”, mu léi
Ma póno esthánome
Tu zitáo mia chári, na su pi
Na girísis, min argísis
Póso mu lipi i agkaliá su, póso
Miázun makriá su óla melagcholiká
Póso mu élipses, na kséris, póso
Tis kríes níchtes pu me pnígi i monaksiá
Se thélo kontá mu
Monácha se niázome
Makriá su ipoféro
Polí se chriázome
Ti ki an ise makriá mu
Thélo edó na girísis, min argísis
Póso mu lipi i agkaliá su, póso
Miázun makriá su óla melagcholiká
Póso mu élipses na kséris póso
Tis kríes níchtes pu me pnígi i monaksiá
|